ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ

Όταν πρόκειται για τη θρέψη των φυτών, η σημασία των αμινοξέων σε αυτή συχνά παραβλέπεται και δε συγκεντρώνει την απαιτούμενη σημασία. Τα αμινοξέα μπορεί να είναι μερικά από τα πιο σημαντικά διαθέσιμα συμπληρώματα τα οποία μπορούν να εφαρμοσθούν στα φυτά, αλλά πολλά δεν είναι γνωστά για το ρόλο τους στη φυσιολογία των φυτών. Τα αμινοξέα είναι κυριολεκτικά τα θεμέλια της ζωής, ειδικά όταν πρόκειται για φυτά.

Είτε ο στόχος είναι τα μεγαλύτερα άνθη, οι μεγαλύτεροι καρποί, ή περισσότερη βλαστική ανάπτυξη, ο ρόλος των αμινοξέων είναι κρίσιμος. Αυτό οφείλεται καθαρά στο γεγονός ότι οι πρωτεΐνες αποτελούνται από αμινοξέα και οι πρωτεΐνες είναι τα δομικά συστατικά των φυτικών κυττάρων.

Τα φυτά λοιπόν, για να συνθέσουν αυτά τα απαραίτητα αμινοξέα της ύπαρξης τους, χρειάζονται ενέργεια. Εάν ένα φυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει συμπληρωματικά αμινοξέα χωρίς να χρειάζεται να τα δημιουργήσει από το οξυγόνο, τον άνθρακα, το άζωτο, το υδρογόνο και μερικές φορές το θείο, το φυτό αυτό διαθέτει πολύ περισσότερη διαθέσιμη ενέργεια για χρήση όπου αυτό το κρίνει απαραίτητο. Αυτό βοηθά στη διατήρηση όχι μόνο της έντονης φυτικής ανάπτυξης αλλά και της αντοχής του φυτού σε εχθρούς και ασθένειες.

Η ποιότητα των αμινοξέων ή μάλλον καλύτερα, το είδος του ζωντανού οργανισμού που τα συνθέτει αρχικά, παίζει σημαντικό ρόλο στη δυναμική των κυττάρων που τελικά σχηματίζονται. Η ποιότητά τους βοηθά να προσδιοριστεί ποιές τρισδιάστατες δομές μπορούν να σχηματιστούν από αυτά τα αμινοξέα, καθώς και τη δύναμη αυτών των δομών όταν χρησιμοποιούνται ή τοποθετούνται μέσα σε ένα κύτταρο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θέλετε να χρησιμοποιήσετε φυτικά συμπληρώματα αμινοξέων στην καλλιέργειά σας.

Τα αμινοξέα βοηθούν επίσης μέσω πολλών συμβιωτικών διαδικασιών οι οποίες και βελτιώνουν πολλές πτυχές των φυτών, του εδάφους και της μικροβιολογίας. Στο έδαφος, είναι εκπληκτικοί χηλικοί παράγοντες. Μπορούν να είναι ενεργοποιητές ή πρόδρομοι σε ωφέλιμες αυξίνες και φυτοορμόνες.
Τα αμινοξέα βελτιώνουν επίσης την ευεργετική μικροχλωρίδα με διάφορους τρόπους, όπως ενισχύοντας τα εξωτερικά τοιχώματα, επιτρέποντας σε αυτά να αντέχουν σκληρότερες περιβαλλοντικές συνθήκες. Οι ισχυρότερες μικροβιακές αποικίες συμβάλλουν στην καλύτερη πρόσληψη θρεπτικών ουσιών, καθώς και σε ένα πιο εκτεταμένο και υγιές ριζικό σύστημα που μπορεί να καταπολεμήσει τις ασθένειες και να διατηρήσει την αποτελεσματικότητά του σε αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Αν και τα αμινοξέα έχουν πολλά θετικά οφέλη στο έδαφος, πολλά αμινοξέα μπορούν να απορροφηθούν μόνο μέσω των στομάτων του φυτού μέσω των διαφυλλικών ψεκασμών. Όταν τα αμινοξέα εφαρμόζονται σωστά, τα οφέλη είναι εμφανή.

Πρώτο βήμα πριν από κάθε καλλιέργεια, είναι η κατανόηση του τύπου των χωμάτων των χωραφιών σας,  τα πλεονεκτήματα αυτών για την συγκεκριμένη καλλιέργεια, πως μπορείτε να εξαλείψετε τα μειονεκτήματα τους, αλλά και πως μπορείτε να βελτιώσετε τις αδυναμίες τους.

Για να επιτευχθούν τα παραπάνω, ο παραγωγός θα πρέπει να γνωρίζει ότι όλα τα εδάφη είναι ένας συνδυασμός διαφορετικών μεγεθών σωματιδίων, το ποσοστό των οποίων μπορεί να αλλάζει δραστικά τις ιδιότητες και τα πλεονεκτήματα των χωμάτων του χωραφιού σας.
Αυτή η χωματική σύνθεση είναι γνωστή ως η «υφή» του εδάφους και κατηγοριοποιείται με βάση την αναλογία της άμμου, της λάσπης και του πηλού.
Οι όροι άμμος, λάσπη και πηλός αναφέρονται στο μέγεθος των σωματιδίων του εδάφους. Τα σωματίδια άμμου είναι τα μεγαλύτερα και πιο στρογγυλά από τα τρία, ενώ ο πηλός είναι ο μικρότερος, ο πιο λεπτός και ο πιο επίπεδος. Οι διαφορές μεταξύ αυτών τα σωματιδίων, καθορίζουν και τα χαρακτηριστικά του εδάφους σας.

Όπως προαναφέρθηκε, τα σωματίδια άμμου είναι μεγάλα και στρογγυλά – δημιουργώντας έτσι μεγάλους πόρους και κοιλότητες. Αυτές οι κοιλότητες γεμίζουν αέρα, προσφέροντας στα φυτά άφθονη παροχή οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα. Ωστόσο, επειδή οι κοιλότητες είναι τόσο μεγάλες, δεν μπορούν να συγκρατούν το νερό το οποίο «στραγγίζεται» έξω από την κοιλότητα, καθιστώντας γρήγορα το αμμώδες χώμα στεγνό κάτι που δημιουργεί περιβάλλον ξηρασίας για τα φυτά – με ότι αυτό σημαίνει.

Το δεύτερο κύριο χαρακτηριστικό των εδαφών μας, είναι τα σωματίδια αργίλου τα οποία είναι πολύ μικρά και επίπεδα, κάτι που γίνεται αιτία να «στοιβάζονται» και να κολλάνε μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι το νερό δεν μπορεί να κυκλοφορήσει εύκολα και γρήγορα μέσα στο χώμα και έτσι συγκρατείται στην επιφάνεια. Γι’ αυτό τον λόγο, το πηλώδες χώμα δεν χρειάζεται να ποτίζεται τόσο συχνά όσο τα άλλα είδη χωμάτων. Ωστόσο – δεδομένου ότι τα σωματίδια κολλάνε μεταξύ τους – το πηλώδες χώμα συμπυκνώνεται και επειδή τα σωματίδια του εδάφους είναι τόσο σφιχτά κολλημένα μεταξύ τους, δεν αφήνουν χώρο για πολλές κοιλότητες. Αυτό με την σειρά του πνίγει το φυτό, καθώς δεν φτάνει αρκετός αέρας στις ρίζες και συνεπώς στερείται οξυγόνου.

Το παραπάνω δεν είναι το μόνο μειονέκτημα, καθώς το συμπυκνωμένο έδαφος μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη του ριζικού συστήματος και την κίνηση γαιοσκωλήκων στο έδαφος, κάτι που μπορεί να έχει περαιτέρω καταστροφικές επιπτώσεις στα φυτά.

Όπως αναφέρθηκε, τα περισσότερα εδάφη είναι ένα μείγμα άμμου, λάσπης (πηλού) και αργίλου. Οι μεταξύ τους αναλογίες και ο όγκος των τριών αυτών στοιχείων χαρακτηρίζει τις συνολικές ιδιότητες του εδάφους. Είναι λοιπόν εύλογο ο παραγωγός να αναρωτηθεί: Πώς ξέρω τι είδους χώμα έχω;

Ένας εύκολος τρόπος για να προσδιορίσετε την «υφή» του εδάφους σας, είναι να το νιώσετε με τα χέρια σας.

• Πάρτε λίγο χώμα στη χούφτα σας και ρίξτε λίγο νερό επάνω του, μέχρι να βραχεί αρκετά για να μπορέσετε να πλάσετε μια μπάλα. Εάν το τρίψετε στα δάχτυλα σας και το αισθανθείτε σαν χαλίκι, τότε το χώμα είναι αμμώδες.

• Εάν το χώμα είναι πηλώδες, τότε η μπάλα αυτή θα είναι σαν λίπος όταν είναι υγρή, αλλά όταν στεγνώσει θα γίνει σαν αλεύρι.

• Επίσης, αν το χώμα σας αποτελείται στην πλειοψηφία του από σωματίδια λάσπης, τότε το έδαφος θα σχηματίζει μπάλες όταν είναι υγρό, αλλά αν προσπαθήσετε να το πλάσετε σε κυλινδρικό σχήμα θα ραγίσει ή θα σπάσει.

• Τέλος, το πηλώδες χώμα δίνει την αίσθηση του λιπαρού ακόμη και όταν στεγνώσει / Μπορεί να σχηματίσει μια μπάλα όταν είναι υγρό  / Δεν σπάει όταν το πλάσετε σαν μια μακριά κορδέλα.

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την υφή του εδάφους. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε την δομή του, βελτιώνοντας το με συμπληρωματικά στοιχεία.

Τι εννοούμε όμως με τον όρο «δομή»?

Η δομή του εδάφους αναφέρεται στη διάταξη των σωματιδίων της άμμου, λάσπης και αργίλου. Συμπληρώνοντας ή και τροποποιώντας την εν λόγω δομή, μπορούμε να ξεπεράσουμε μερικά από τα μειονεκτήματα της «υφής» του εδάφους των χωραφιών μας. Η καλή δομή του εδάφους χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία πόρων και κοιλοτήτων, σε διάφορα μεγέθη.

Ως Ιδανικό έδαφος, θα χαρακτηρίζαμε το έδαφος του οποίου ο μισός όγκος του είναι κενά διαστήματα (από πόρους και κοιλότητες) μεταξύ των σωματιδίων του εδάφους,  τα οποία είναι γεμάτα με αέρα (οξυγόνο), νερό και διοξείδιο του άνθρακα.

Η επιθυμητή δομή του εδάφους είναι να είναι κοκκώδες ή σαν χωμάτινα ψίχουλα, με μεγάλες συγκεντρώσεις χωμάτινων μιγμάτων. Το χώμα στα εδάφη με τέτοια δομή κατά την καλλιέργεια, φαίνεται αραιό και αφράτο.

Αυτά τα εδαφικά μείγματα είναι χωματικές συγκεντρώσεις, που συγκρατούνται μεταξύ τους από ριζικές τρίχες, απόβλητα βακτηρίων και μύκητες. Οι συστάδες των χωματικών μειγμάτων, και συγκεκριμένα, τα υδατοστατικά μείγματα είναι σημαντικά για την υγεία του εδάφους αφού του επιτρέπουν να αντιστέκεται σε ακραίες καιρικές συνθήκες – για παράδειγμα, δεν επιτρέπουν την συμπύκνωση του εδάφους κατά τη διάρκεια ισχυρών βροχών – ή αποτρέπουν την δημιουργία ρωγμών κατά τη διάρκεια της ξηρασίας.

Μπορούμε να καταλάβουμε αν ένα χώμα είναι κακής ποιότητας, αφού κατά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες ξηραίνεται και κομματιάζεται, ενώ μπορεί να συγκρατήσει ή και να λιμνάσει πολύ νερό μετά από μια ισχυρή βροχή.

Επίσης, αν τα χώματα είναι καλής ποιότητας θα φανούν κατά την επεξεργασία – καλλιέργεια τους, αφού τόσο το όργωμα όσο και το άνοιγμα τρυπών είναι εύκολο όταν το χώμα είναι είτε υγρό είτε και ξηρό. Ένα φτωχό χώμα είναι συνήθως συμπιεσμένο και σκληρό, καθιστώντας δύσκολο το όργωμα και το σκάψιμο.

Μπορούμε να βελτιώσουμε την δομή του εδάφους, με την προσθήκη οργανικών στοιχείων και βιοδιεγερτών.

Ένας άλλος τρόπος βελτίωσης της Δομής του εδάφους είναι η μείωση της συχνότητας καλλιέργειας, για να επιτρέψουμε τον σχηματισμό και την διατήρηση των χωματικών μειγμάτων, καθώς η επαναλαμβανόμενη καλλιέργεια μπορεί να διασπάσει τα παραπάνω μείγματα και να μειώσει την δύναμη και καταλληλότητα του εδάφους.

Η προσθήκη οργανικής ύλης στο έδαφος, μπορεί να βελτιώσει την ικανότητα του εδάφους στην κατακράτηση νερού, στην ενίσχυση της δυνατότητας παροχής θρεπτικών συστατικών και στην υποστήριξη μικροοργανισμών του εδάφους.

Η οργανική ύλη περιλαμβάνει μια μεγάλη ποικιλία ουσιών που μπορούν να προστεθούν στο έδαφος και περιλαμβάνει φυτικές & ζωικές ύλες, καθώς και μικροοργανισμούς.  Τα παραπάνω, μπορούν να προστεθούν στο έδαφος για να αλλάξουν τις φυσικές του ιδιότητες, προς όφελος της ανάπτυξης των φυτών.

Οι πιο συνηθισμένες πηγές οργανικού υλικού είναι οι βιοδιεγέρτες και τα οργανικά προσθετικά στοιχεία.

• Εδάφη πλούσια σε οργανική ύλη έχουν συνήθως σκούρο χρώμα και εκπέμπουν ισχυρή, γήινη μυρωδιά.

• Επίσης το χώμα δεν πρέπει να έχει στάσιμο νερό – το νερό πρέπει να απορροφάται και να αποθηκεύεται στους πόρους και τις κοιλότητες των σωματιδίων του εδάφους.

• Τέλος, εάν τρίψετε το χώμα στα δάχτυλά σας, θα πρέπει να φαίνεται ότι περιέχει χωματικά ψίχουλα.

• Εάν το χώμα σας μυρίζει ξινίλα, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δεν επιτυγχάνεται καλή κυκλοφορία του αέρα ή ότι το χώμα σας είναι πολύ σκληρό και είναι μια ένδειξη ότι το χώμα σας χρειάζεται επιπλέον οργανική ουσία.

Είναι εσφαλμένη η αντίληψη ότι η προσθήκη άμμου σε αργιλώδες έδαφος θα αυξήσει την ικανότητα πρόσληψης νερού. – Ακόμα κι αν είναι αλήθεια ότι η αύξηση του ποσοστού άμμου θα προσφέρει βελτιωμένη «υφή» εδάφους, η κατευθείαν ανάμειξη άμμου με πηλό μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα. Ο πηλός μπορεί να κολλήσει στα σωματίδια της άμμου δημιουργώντας μια ουσία που μοιάζει με τσιμέντο.

Αντ ‘αυτού, ένα αργιλώδες έδαφος αναμεμιγμένο σε σωστές αναλογίες με άμμο μπορεί να υποκαταστήσει σε κάποιο βαθμό τον υπάρχοντα πηλό.

Υπάρχουν τρία κύρια θρεπτικά συστατικά που απαιτούν όλα τα φυτά. Αυτά είναι το άζωτο (Ν), ο φώσφορος (Ρ) και το κάλιο (Κ). Είναι γνωστά ως τα φυτικά μακροθρεπτικά συστατικά.

Τα στοιχεία αυτά φαίνονται στις ετικέτες των λιπασμάτων με την καθορισμένη μορφή NPK, τα οποία ακολουθούνται από αριθμούς οι οποίοι δείχνουν την εκατοστιαία αναλογία των συστατικών αυτών στο μίγμα του λιπάσματος. Σε έλλειψη αζώτου, τα φυτά εμφανίζονται «πεινασμένα». Είναι λεπτά και χλωμά και η ανάπτυξη τους παρουσιάζει καθυστέρηση. Η ανάπτυξη χλωροφύλλης, επίσης, απαιτεί επαρκές άζωτο. Αυτό φαίνεται όταν τα φύλλα φαίνονται κίτρινα ή ανοιχτά πράσινα, μένουν μικρά και πέφτουν πρόωρα.

Ως επακόλουθα των παραπάνω:

Η έλλειψη ή μη επαρκείς  ποσότητες αζώτου, μπορεί να επηρεάσουν δραστικά την παραγωγικότητα και την ποιοτική καρποφορία των φυτών. Η έλλειψη αζώτου παρατηρείται κυρίως μετά την συγκομιδή. Έτσι είναι πολύ πιθανόν η επόμενη καλλιέργεια να αντιμετωπίσει προβλήματα που δημιουργούνται από αυτή την έλλειψη. Είναι συνεπώς σημαντικό τα φυτά να συμπληρώνονται με κατάλληλες ποσότητες αζώτου πρώτον για την επιβίωση τους και στην συνέχεια για την σωστή ανάπτυξη και την επιθυμητή παραγωγή και ποιότητα. Ιδιαίτερα σημαντικό αποτελεί το έδαφος. Αν είναι όξινο ή  έχουν αναμειχθεί ξυλώδη υλικά θα πρέπει να συμπληρωθεί με άζωτο, καθώς αυτά προκαλούν ελλείψεις αζώτου στο έδαφος.

Κάλιο

Το κάλιο, είναι το τρίτο απαραίτητο μακροθρεπτικό συστατικό, και είναι υπεύθυνο για τη σωστή κίνηση του νερού, των υδατανθράκων και των θρεπτικών συστατικών μέσω του φυτικού ιστού. Παίζει επίσης ζωτικό ρόλο στην ενεργειακή κατάσταση του φυτού, η οποία επηρεάζει και τη φωτοσύνθεση. Το επαρκές κάλιο ενισχύει την αντοχή στο στρες από δύσκολες καιρικές καταστάσεις, γεγονός που αυξάνει την επιβιωσιμότητα των φυτών – κάτι που είναι πρωταρχική επιδίωξη του παραγωγού.

Οι καλλιέργειες που έχουν έλλειψη καλίου είναι πιο επιρρεπείς σε «κακώσεις» και ασθένειες αφού δεν διαθέτουν τις ευεργετικές ιδιότητες του καλίου για την αντιμετώπιση ακραίων καιρικών συνθηκών. Μια ένδειξη χαμηλού καλίου είναι η εμφάνιση λευκών, κίτρινων ή καφέ κηλίδων στα κάτω φύλλα του φυτού. Επίσης, δεδομένου ότι το Κάλιο παίζει κρίσιμο ρόλο στη κίνηση του νερού, η ανεπάρκεια αυτού προκαλεί συχνά καθυστέρηση της ανάπτυξης, μείωση της απόδοσης, πρόωρη αποφλοίωση και, τελικά, μαρασμό του φυτού.

Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζει ο παραγωγός ότι έλλειψη ή χαμηλή ποσότητα Καλίου μπορεί να έχει επιπτώσεις στην διάρκεια ζωής των καρπών που συλλέγονται κάτι που μειώνει την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων του παραγωγού.

Φώσφορος

Ο φώσφορος απαιτείται για τη σωστή ανάπτυξη και δομή όλων των φυτών, αλλά κυρίως των φυταρίων – σποροφυταρίων. Συχνά συνιστάται ως λίπασμα κατά την έναρξη της της ανάπτυξης του φυτού και κυρίως κατά την μεταφύτευση των φυντανιών.

Το παραπάνω δεν σημαίνει ότι η χρησιμότητα του φωσφόρου τελειώνει στην έναρξη της ζωής του φυτού. Αντιθέτως, υπογραμμίζεται ότι σημαντικό να υπάρχει επαρκής φωσφόρος καθ ‘όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής, καθώς απαιτείται για τα φυτά να χρησιμοποιούν επαρκή ενέργεια για να συνεχίζουν την ανάπτυξη, και το πιο σημαντικό, να μπορούν να παράγουν φρούτα  και λουλούδια.

Η ανεπάρκεια φωσφόρου στο εδάφους που έχει κυρίως ως συνέπεια την καθυστέρηση στην ανάπτυξη τόσο του ριζικού συστήματος όσο και των βλαστών. Επίσης η ανεπάρκεια του φωσφόρου έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη αγκαθιών στους βλαστούς και προσδίδει ένα ασυνήθιστα σκούρο χρώμα στα φύλλα. Σε άλλες περιπτώσεις, τα φύλλα μπορεί να αναπτύξουν ένα κοκκινωπό μοβ χρώμα κάτι που είναι ένδειξη σοβαρής έλλειψης φωσφόρου, ενώ σε άλλες περιπτώσεις η ανεπάρκεια φωσφόρου εκδηλώνεται με ελάχιστα έως καθόλου άνθη ή καρπούς, καθυστερημένη ωρίμανση και μειώνεται η χειμερινή ανθεκτικότητα.

Τα μικροθρεπτικά συστατικά περιλαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία διαφορετικών στοιχείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ενισχύσουν την ανάπτυξη ή/και την ποιότητα των φυτών.

Βόριο

Το βόριο είναι ένα απαραίτητο μικροθρεπτικό συστατικό που απαιτείται για τη σωστή αναπαραγωγική διαδικασία των φυτών αλλά και για την σωστή ανάπτυξη αυτού καθ’ εαυτού του φυτού. Συμβάλλει ουσιαστικά στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος, στην ανάπτυξη των βλαστών, την ανάπτυξη της γύρης, και τέλος, στην παραγωγή των καρπών και λουλουδιών,  η ανεπάρκεια βορίου εμφανίζεται αρχικά ως κιτρίνισμα των νέων φύλλων και μπορεί να προχωρήσει στο σχηματισμό παχιών, εύθραυστων κλαδιών και κοντών ριζών.

Χαλκός

Ο χαλκός είναι ένα απαραίτητο μέταλλο που απαιτείται για τη σωστή φωτοσύνθεση. Όταν χρησιμοποιείται ως θρεπτικό συστατικό, απαιτούνται πολύ μικρές ποσότητες, καθώς ο χαλκός μπορεί να παραμείνει στο έδαφος για πολλά χρόνια.  Η έλλειψη χαλκού έχει επιπτώσεις στα νεαρά φύλλα στα οποία μπορεί να προκαλέσει ανοιχτό πράσινο ή κίτρινο χρώμα. Επίσης, κατά τον κύκλο ζωής του φυτού η έλλειψη χαλκού σε συνδυασμό με πιθανό αυξημένο pH του εδάφους έχει ως αποτέλεσμα την μειωμένη ανθοφορία, καθώς και την γέννηση παραμορφωμένων ή / και νεκρωμένων φύλλων.

Σίδηρος

Ο σίδηρος είναι ένα απαραίτητο μικροθρεπτικό συστατικό που απαιτείται για τη σωστή ανάπτυξη όλων των φυτών αφού παίζει κρίσιμο ρόλο στην αναπνοή και τη φωτοσύνθεση αυτών. Επιπλέον, ο επαρκής σίδηρος ενισχύει τη διατροφική ποιότητα των λιπασμάτων. Τα όξινα και τα υδάτινα εδάφη κατά κανόνα έχουν μεγαλύτερη φυσική περιεκτικότητα σε σίδηρο. Η έλλειψη σιδήρου είναι αρκετά συχνή και συνήθως οδηγεί σε κιτρίνισμα των φύλλων και κακό σχηματισμό ριζών. Για την σωστή ανάπτυξη όλων των φυτών απαιτείται ένα ορισμένο επίπεδο σιδήρου, ωστόσο ο υπερβολικός σίδηρος μπορεί να είναι τοξικός – με ότι αυτό συνεπάγεται.

Μαγγάνιο

Το μαγγάνιο είναι ένα σημαντικό στοιχείο το οποίο βρίσκεται σε περιορισμένες ποσότητες στα περισσότερα καλλιεργήσιμα εδάφη. Η αξία του έγκειται στο ότι ενισχύει την αποτελεσματικότητα της φωτοσύνθεσης, η οποία με τη σειρά της ενισχύει την ανάπτυξη, την απόδοση και την ποιότητα της παραγωγής. Όταν συνδυάζεται με άλλα λιπάσματα, το Μαγγάνιο βελτιστοποιεί τη χρήση των τριών βασικών μακροθρεπτικών συστατικών από το φυτό.  Η ανεπάρκεια μαγγανίου επηρεάζει τον χλωροπλάστη των κυττάρων του φυτού και έχει ως αποτέλεσμα σημαντικά μειωμένη απόδοση και ποιότητα.

Ψευδάργυρος

Ο Ψευδάργυρος είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή πολλών ρυθμιστών ανάπτυξης φυτών (PGR’s). O Ψευδάργυρος αυξάνει τις αποδόσεις, αυξάνει την αντοχή του φυτού σε τραυματισμούς και βελτιώνει την παραγωγή γύρης, φρούτων και λουλουδιών.  Ανεπάρκεια ψευδαργύρου μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη και τα φυτά να γίνουν πιο ευαίσθητα σε τραυματισμούς. Μικρά, ελαττωματικά φύλλα με νεκρωτικές κηλίδες και καθυστερημένες ρίζες είναι τα χαρακτηριστικά σημάδια ανεπάρκειας ψευδαργύρου.

Τα δευτερεύοντα θρεπτικά συστατικά είναι αυτά που δεν εμπίπτουν ούτε στην κατηγορία των μικρο- ούτε των μακρο- θρεπτικών συστατικών.

Υπάρχουν δύο κύριες ενώσεις που χρησιμοποιούνται ως δευτερεύοντα θρεπτικά συστατικά: Tο ασβέστιο και το μαγνήσιο. Συχνά αυτά τα δύο χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό.

Ασβέστιο

Το ασβέστιο είναι ένα βασικό δευτερεύον θρεπτικό συστατικό, που σχετίζεται σχεδόν με όλες τις φάσεις ανάπτυξης των φυτών. Ενισχύει την ανάπτυξη των ριζών και των βλαστών των φυτών και είναι ζωτικής σημασίας για την ενσωμάτωση των συστατικών του κυτταρικού τοιχώματος. Η έλλειψη ασβεστίου μπορεί να εμφανιστεί ως κυρτά φύλλα, σκασίματα φρούτων ή μειωμένη ανάπτυξη ρίζας.

Μαγνήσιο

Το μαγνήσιο είναι το άλλο δευτερεύον θρεπτικό συστατικό. Συχνά ασβέστιο και μαγνήσιο χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό και αναφέρονται ως “Cal-Mag”. Η εφαρμογή του σε εδάφη με ανεπαρκές μαγνήσιο μπορεί να ενισχύσει σημαντικά το σχηματισμό του ριζικού συστήματος, τη σύνθεση και τη χρώση της χλωροφύλλης ως επίσης και την  ενίσχυση του κυτταρικού στροβιλισμού.